GIFTIGE PLANTEN OP DE WEIDE

Het is een veelvoorkomende mythe dat paarden giftige planten kunnen 'aanvoelen' en ze daarom vermijden. Aan de andere kant hebben giftige planten vaak een bittere smaak en/of onaangename geur. Dit betekent dat paarden ze meestal vermijden zolang er ander voer beschikbaar is, maar men kan hier nooit volledig zeker van zijn. De selectie van planten die hier wordt gepresenteerd is gebaseerd op planten die in Zweden groeien, maar veel daarvan komen ook voor in de rest van Europa. Onderzoek welke giftige planten voorkomen in jouw land en neem contact op met een dierenarts als je vermoedt dat je paard een giftige plant heeft gegeten.

Vermijd giftige planten in de weide

  • Leer de planten herkennen die giftig zijn.
  • Graaf ze uit, behandel ze met bestrijdingsmiddelen of omheining “gevaarlijke” gebieden.
  • Zorg voor aanvullend voer bij intensief weidegebruik.
  • Zorg voor voldoende zout en mineralen.
  • Zorg ervoor dat paarden altijd vers water hebben in de weide. Dorstige paarden verliezen snel het vermogen om ongeschikte planten te onderscheiden, vooral kort nadat ze water hebben gedronken.
GIFTIGE PLANTEN
EIK, Eikels

Eik is een boom die wel 25-30 meter hoog kan worden. De stam is grof en de kruin breed. De bladeren zijn onregelmatig gelobd en de vrucht is een ovale noot, eikel. Eik groeit meestal in bosjes en loofweiden en kan enkele honderden jaren oud worden.
EXPLOSIEF KRUID

Lentekruid is een overblijvend kruid dat meer dan een meter hoog kan worden. Het bloeit in juli-augustus met kleine witte bloemen die in zwermen zitten. De bladeren zijn twee tot drie keer gepaard met lancetvormige, scherp gezaagde blaadjes. Cactusvijg zit losjes vast aan de vegetatie en kan zich zo gemakkelijk losmaken en wegdrijven naar een nieuwe plek. De zaden drijven ook goed, en kunnen zich ver in water verspreiden.
JAKOBSKRUISKRUID

Jakobskruiskruid is een overblijvend kruid met gelobde bladeren en gele bloemen. Hij bloeit in juli-augustus en de bloemmanden staan in vrij dichte, bremachtige verzamelingen aan de stengeltop. De bladeren zijn donkergroen en herhaaldelijk gelobd met korte stompe lobben. De standaards zijn 30-90 cm hoog, met een taaie en stijve stengel die aan de basis vaak roodachtig is. Kruisbloemige kruiden behoren tot dezelfde familie en moeten ook als giftig worden beschouwd.
BOTERBLOEM

Boterbloem is een rechtopstaand – meestal vrij hoog – overblijvend kruid met een wortelstok. De bladeren zijn kaal of behaard met drie tot vijf lobben. De stengelbladeren zijn smal en gelobd. Boterbloem bloeit van juni tot september met vrij grote gele bloemen.

De familie Ranunculus omvat ook heksendruif, kabbeleka, boterbloem, ridderspoor, stormmuts en anemonen - die allemaal als min of meer giftig worden beschouwd.
WILDE LUPINE

Lupine is een vaste plant die tot een meter hoog kan worden. Hij groeit met rechtopstaande stengels en bloemtrossen aan de top. De bloemen kunnen blauw, wit, rood of geel zijn. De zaden bevinden zich in een zwarte peul.
ALSEIKEKLAVER

Alseikeklaver is een overblijvend, kaal of schaars behaard kruid dat tot vier decimeter hoog kan worden. De bladeren zijn rond, helemaal groen en drievingerig. Hij bloeit van juni tot augustus. De bloemen lijken op witte klaver, maar zijn lichtroze.
veldzuring

Veldzuring is een overblijvend kruid met onopvallende bloemen verzameld in een smalle clusterachtige positie met eenvoudige takken. De bloemen zijn rood of groen en bloeien van mei tot juli in trosvormige trossen. De stengel is rechtopstaand en kan bijna een meter hoog worden. De bladeren zijn groot en lancetvormig. De zuring groeit alleen of in kleine plukjes.
GEWONE ESDOORN

Duitse esdoorn is een boom die meer dan 30 meter hoog kan worden. De bladeren zijn stomp, donkergroen en grof getand.